Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θυμήθηκα...

Ψαχουλεύοντας κάτι κουτιά που είχα καταχωνιασμένα στην ντουλάπα μου πριν από μερικές μέρες, βρήκα κάποιες κασέτες. Κασέτες τόσο παλιές και τόσο βρώμικες που με μεγάλη δυσκολία μπορεί κανείς να διαβάσει τι γράφουν επάνω.

Τις ανακάτεψα λίγο...και θυμήθηκα...

Θυμήθηκα, πως όταν ήμουν παιδί, βλαστημούσα την ώρα και την στιγμή που θα έμπαινα στο αυτοκίνητο για το σχολείο. Όχι γιατί δεν μου άρεσε το σχολείο, ούτε επειδή δεν μου άρεσε η διαδρομή. Απλά υπήρχε αυτή η σειρά από κασέτες, οι οποίες έπαιζαν σε λούπ σχεδόν καθημερινά. Θυμάμαι πως σε μια εξ αυτών, -η οποία ήταν η μισή άσπρη και η μισή μαύρη- ένα απο τα τρακς ήταν το Belladonna” των UFO. Θυμάμαι τον πατέρα μου να χαμογελάει και να με ρωτάει όλο στυλ “Ποιοι είναι αυτοί είπαμε;”, “Ποιον έχουν τραγουδιστή;”, “Πως το λένε το κομμάτι;”. Θυμάμαι εμένα να δυσανασχετώ...κι εκείνον να ξεκαρδίζεται. Όταν είσαι 10 χρονών, το λιγότερο που σε απασχολεί, είναι αν ο Phil Mogg είναι ροκ σταρ ή αν το τραγούδι το λένε οι UFO... και τι πάει να πει UFO τέλος πάντων;;!

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Στην διαδρομή κατάλαβα πως τότε έμαθα πολλά. Πάρα πολλά.

Στος τέλος του περασμένου καλοκαιριού τυχαία βρεθήκαμε πάλι μαζί στο αυτοκίνητο. Εγώ απολάμβανα την διαδρομή κοιτώντας έξω από το παράθυρο, όταν ξαφνικά από το ραδιόφωνο, ακούστηκε η εισαγωγή του Belladonna...Δεν είπα τίποτα, δεν πρόλαβα άλλωστε... “Χα! Ποιοι είπαμε πως το λένε αυτό;”// “Οι UFO μπαμπά”. Γύρισα, τον κοίταξα και χαμογέλασα. Και χαμογέλασε κι εκείνος. Και θυμήθηκα πως είναι να είσαι ξανά 10 χρονών. Και κατάλαβα πως όσα χρόνια και αν περάσουν μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.


Πήρα την ασπρόμαυρη κασέτα, έκλεισα το κουτί και το έβαλα πάλι στην θέση του.


Σχόλια

  1. ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΙΗΓΗΣΗ,ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω πως οι πιο γλυκές αναμνήσεις είναι ντυμένες με αγαπημένη μουσική, το παρελθόν μας επισκέπτεται και με αυτόν τον τρόπο.

    ωραίο το blog.
    -psychopomp

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ απόλυτα. Και όταν σε επισκέπτεται το παρελθόν συνειδητοποιείς πως αυτές οι αναμνήσεις σε διαμόρφωσαν συναισθηματικά -κατά ένα μεγάλο ποσοστό- από τα παιδικά σου χρόνια.

    Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχω μπλέξει και γω με τις παλιές κασσέτες μου τελευταία. Δυστυχώς τα έχουν φτύσει τα walkman, τα κασσετόφωνα... δύσκολο να τις επισκεφτώ σύντομα.
    Σε ευχαριστώ που γράφτηκες στο blog μου kitkat. Ελπίζω να βρείς αρκετές μουσικές του γούστου σου.
    Καλή συνέχεια.

    -psychopomp

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

A random summer dream

Μπορεί να έχει κρύο, μαυρίλα και τα σχετικά, εσύ όμως ξύπνησες και είχες στο κεφάλι σου το "Midnight summer dream" των Stranglers και αμέσως έκανες με το μυαλό σου άπειρους άχρηστους συνειρμούς... και στα καπάκια έφαγες και  μια φλασιά και θυμήθηκες αυτό: " O   Κλαουζεβιτς εγραψε πως   η μοριακη δομη ενός σταχυου, δεν μπορει να σου πει σχεδον τιποτα για ένα χωραφι, αν δεν εχεις βρεθει ποτε σε ένα χωραφι.Ενας ακομη αχρηστος συνειρμος στη μεση του καλοκαιριου, σ’αυτή την ερημικη παραλια, πνιγμενη στα σταχυα, μερα μεσημερι, Ιουλιο. Ένα τροχοσπιτο με γερμανικες πινακιδες περναει από μπροστα μου, η γυναικα στη θεση του συνοδηγου με κρεμασμενο το μπρατσο εξω από το παραθυρο και αρπαγμενο λιγο από τον ηλιο μου χαμογελαει με τον τυπικο τροπο-χαιρετισμο που συνηθιζουν οι ευρωπαιοι τουριστες όταν τρακαρει το βλεμμα τους ανθρωπο. Διπλα ο οδηγος μου δειχνει τον ανεβασμενο αντιχειρα «οκέι» και μετα το κεφαλι παλι μπροστα. Το τροχοσπιτο χανεται στη σκονη και τα ηχεια της καμπινας τ

2012

Φωτάκια, στολισμένες βιτρίνες, κόσμος, παιχνίδια, μελομακάρονα, δώρα, διακοπές, τραγούδια... σε συνδυασμό με μια απροσδιόριστη μυρωδιά. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!! Ενθουσιασμός περασμένων χρόνων βέβαια.. Θέλεις γιατί μεγάλωσα και έγινα κι εγώ κυνική; Ίσως. Ίσως πάλι απλά να τα απομυθοποίησα όταν κατάλαβα πως δεν χρειάζεται να περιμένεις την 25η Δεκέμβρη για να σου προσφέρει χαρά, κάθε μέρα έχει τα δικά της καλά και πολλές, πολλές μικρές χαρές (ενδεχομένως και μεγάλες). Το 2011 φεύγοντας αποφάσισε να πάρει μαζί του κάποιον που σήμαινε τον κόσμο για μένα. Έτσι με την έναρξη αυτής της χρονιάς κατά κάποιο τρόπο ξεκίνησε και μια διαφορετική καινούργια ζωή. Ναι έτσι συμβαίνει συνήθως όταν χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου και πρέπει να αποφασίσεις πως ή θα μάθεις να αιωρείσαι ή θα βρεθείς στον πάτο του γκρεμού. Πόνος, ένταση, δάκρυα, δύσκολες αποφάσεις, ανακατατάξεις, μετακομίσεις, απόγνωση. Και εκεί που είπα πως όλο το 2012 θα πάει έτσι, η ιστορία και κυρίως η Μοίρα με διέψευσε. Εξελίχθηκε